ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΝΑΥΤΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

logo ΝΟΘ
Tel: +302310414521

Tel : +302310413262

Η Ιστορία του Ομίλου

Ο Ναυτικός Όμιλος Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1931 και είναι από τα παλαιότερα ναυταθλητικά σωματεία της χώρας.

Το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του Ν.Ο.Θ. συγκροτήθηκε στις 27 Ιουνίου 1931 με την εξής σύνθεση:

Πρόεδρος : Αντώνιος Πέππας
Αντιπρόεδροι : Ειρήνη Καλλίγα & Αναστάσιος Ζαβιτσιάνος
Γεν.Γραμματέας : Ανδρέας Λόντος
Ειδ.Γραμματέας : Οδυσσέας Καμτζίκης
Ταμίας : Ευμένης Παπάζογλου
Έφορος : Αντώνιος Λεμπέσης
Σύμβουλοι : Μικές Μαυρογορδάτος & Αθανάσιος Μπουζάνης

Στα πρώτα χρόνια το μοναδικό άθλημα με το οποίο ασχολήθηκε ήταν η κωπηλασία. Προς τα τέλη της δεκαετίας του ’40 καθίσταται Πολυνίκης Όμιλος και συμμετέχει με πληρώματα του τόσο στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου το 1948 όσον και την επόμενη του Ελσίνκι το 1952. Η ανάπτυξη του τμήματος συνεχίζεται μέχρι σήμερα με αποτέλεσμα την κατάκτηση πολλές φορές του τίτλου του Πολυνίκη Ομίλου, τη συνεχή στελέχωση της Εθνικής Ομάδας και παγκόσμιες διακρίσεις (παγκόσμιο χάλκινο μετάλλιο το 1998, παγκόσμια αργυρά μετάλλια το 2005 και 2006).

Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 ο Ν.Ο.Θ. συμπεριλαμβάνει στις ναυταθλητικές του δραστηριότητες και την ιστιοπλοΐα. Σχεδόν αμέσως διοργανώνει ιστιοπλοϊκούς αγώνες, μετέχει στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα και σε όλες τις διασυλλογικές συναντήσεις. Ο Όμιλος γρήγορα θεωρείται ένα από τα πιο δραστήρια ιστιοπλοϊκά σωματεία με πρωταγωνιστικό ρόλο στη χώρα και όχι μόνο. Επίλεκτοι ιστιοπλόοι του εκπροσωπούν την Ελλάδα σε διεθνείς αγώνες, από το 1992 στις Ολυμπιάδες (8οι Ολυμπιονίκες το 2000 στα «470») και έχουν κατακτήσει παγκόσμιο χρυσό και αργυρό στα «470 Ανδρών» το 1995 και 2002 καθώς και το 1999 και 2000 παγκόσμιο αργυρό και χρυσό στα «FINN Νέων».

Στη δεκαετία του ’70 μία ομάδα παλαιών ιστιοπλόων δίνει το ερέθισμα για τη δημιουργία τμήματος ιστιοπλοΐας ανοικτής θάλασσας, ευκαιρία ενασχόλησης με τη θάλασσα και στα μέλη μεγαλύτερης ηλικίας.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο Όμιλος θέλοντας να δώσει την ευκαιρία για άσκηση και στα υπόλοιπα μέλη του, ιδρύει τμήμα αντισφαιρισης με την κατασκευή 5 γηπέδων και καλλιεργεί μικρή αθλητική ομάδα.

Ως αθλητικό σωματείο ο Ν.Ο.Θ. διοργανώνει σε ετήσια βάση διασυλλογικούς αγώνες και αναλαμβάνει την τέλεση πρωταθλημάτων. Έχει προχωρήσει στην κήρυξη διεθνών αγώνων, οι κυριότεροι των οποίων είναι: “Διεθνείς Αγώνες Κωπηλασίας”, «Κύπελλο Μεγάλου Αλεξάνδρου» (πρώην Κύπελλο Τζένης Γραμμαλίδου) για ιστιοφόρα ολυμπιακών κλάσεων, διεθνής ιστιοπλοϊκή εβδομάδα “Κύπελλο Βορείου Αιγαίου” για σκάφη ανοικτής θάλασσας.

Από το 1974 λειτουργεί ακαδημία ιστιοπλοΐας ανοικτής θάλασσας δίνοντας στους κάτοικους της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής την ευκαιρία και δυνατότητα εκμάθησης και ενασχόλησης με την ιστιοπλοΐα και τη θάλασσα γενικότερα. Αρχές της δεκαετίας του ’90 ξεκίνησε ακαδημία ιστιοπλοΐας για παιδιά που λειτουργεί και σαν φυτώριο του αθλητικού τμήματος.

Τα πρώτα τριάντα χρόνια ο Ν.Ο.Θ. στεγαζόταν σε ενοικιαζόμενη παραθαλάσσια οικοδομή. Το 1964 μετακόμισε στις ιδιόκτητες σημερινές εγκαταστάσεις του που περιλαμβάνουν γραφεία, εντευκτήρια αθλητών και μελών, νεώσοικους κωπηλασίας και ιστιοπλοΐας, κλειστό κωπηλατήριο, γυμναστήριο, μαρίνα για τον ελλιμενισμό των σκαφών μελών του, γήπεδα αντισφαίρισης, εστιατόριο και κυλικείο.

Από το όνειρο στην πραγματικότητα

Φέτος συμπληρώνονται 60 χρόνια από τη μεγάλη μετακόμιση του Ναυτικού Ομίλου Θεσσαλονίκης στις ιδιόκτητες πλέον εγκαταστάσεις του, αυτές που γνωρίζουμε σήμερα. Είχαν περάσει περισσότερα από 30 χρόνια προσωρινής στέγασης, χρόνια γεμάτα όνειρα και σχέδια για «το δικό μας σπίτι», χρόνια σκληρών  και επίμονων προσπαθειών και διαπραγματεύσεων. Με αφορμή την επέτειο αυτή ανατρέξαμε στα αρχεία προκειμένου να αναπολήσουμε τις εξελίξεις, παρακαλέσαμε τον Δημήτρη Φυντανίδη να δώσει μια προσωπική νότα και παρουσιάζουμε τις τωρινές εγκαταστάσεις με μια αρχιτεκτονική ματιά.

 

«Ο Ν.Ο.Θ. αποκτά Γη» – τριάντα χρόνια αναμονής

(Ρητά πρακτικών της εποχής μεταφέρθηκαν στη Δημοτική)

Έτος 1931. Στην 4η συνεδρίαση του, στο  Δ.Σ. του νέου σωματείου γίνεται κουβέντα για την «ανάγκη της προσωρινής στέγασης των τριών λέμβων που έφτασαν ήδη από την Ιταλία και της μίσθωσης οικήματος για την εγκατάσταση των γραφείων και των εντευκτηρίων του ομίλου». Ενοικιάζεται αποθήκη σε χώρο της τέως Γαλλοελληνικής Εταιρείας στην οδό Αλλατίνη, πλέον ιδιοκτησία της Εθνικής Τράπεζας «μέχρι την ανέγερση των μόνιμων εγκαταστάσεών μας».

Το παλιό σπίτι

Αρχές του 1933 καταλήγουν διαπραγματεύσεις με την οικογένεια Χριστίδη στην ενοικίαση του ισογείου της διώροφου οικοδομής τους στην οδό Λουκιανού 4 (κοντά στη σημερινή διχάλα της Ανθέων με την οδό Μαρίας Κάλλα, ο «Ενιαύσιος»). Το Δ.Σ. θεωρεί «ότι το οίκημα τούτο είναι καταλληλότατο για να στεγαστεί ο όμιλος και πληρεί τις περισσότερες απαιτήσεις του, καθώς είναι παραθαλάσσιο με ευρύ χωλ όπου δύναται να στεγαστούν 2 εκ των λέμβων και μεγάλη αυλή, όπου μπορεί να ανεγερθεί παράπηγμα προς στέγαση και των υπολοίπων λέμβων. Αποφασίζεται η ενοικίαση του ανωτέρω … αντί ετησίου μισθώματος δρχ. 17.000 προκαταβολικά». Ο τότε Πρόεδρος Αλέξανδρος Ζάννας σπεύδει να τονίσει «ότι η ενοικίαση αυτή δεν πρέπει να απελπίσει τα μέλη και να αναθεωρήσουν ότι εγκαταλείπεται η ιδέα και η προσπάθεια προς οριστική στέγαση του ομίλου» και ανακοινώνει την προσεχή μετάβασή του στην Αθήνα «ώστε ταχέως να ευρεθεί ο όμιλος μονίμως αξιοπρεπώς εγκαταστημένος».

Περνούν τα χρόνια, με κάθε ευκαιρία υποβάλλονται τοπογραφικά σχέδια και αρχιτεκτονικές μελέτες στις αρμόδιες Αρχές. Οι Πρόεδροι του Ν.Ο.Θ. ταξιδεύουν τακτικά στην Αθήνα για να προωθήσουν το θέμα του Ομίλου. Όλα ματαιώνονται όταν ξεσπά ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η Ελλάδα υπέστη τα δεινά της γερμανικής κατοχής.

Ολοταχώς προς ιδιόκτητες εγκαταστάσεις

Στο τέλος της δεκαετίας του ’50 έρχεται η ανατροπή. Στην Έκθεση Πεπραγμένων της Γενικής Συνέλευσης της 29.3.1959 διαβάζουμε ότι τον τελευταίο χρόνο, το Δ.Σ. δεν προχώρησε σε καμία βελτίωση των εγκαταστάσεων (στην οδό Λουκιανού, ο «Ενιαύσιος»), αλλά μόνο σε δαπάνες συντήρησής τους «διότι η περαιτέρω παραμονή του Ομίλου στις παρούσες εγκαταστάσεις θα είναι σύντομη, … το θέμα της παραχώρησης οικοπέδου προς τον Όμιλο προωθείται κανονικώς, ελπίζουμε δε ότι η προσπάθειά μας θα ολοκληρωθεί πριν τη λήξη της θητείας μας».  Το Δ.Σ. φιλοδοξεί οι καινούργιες εγκαταστάσεις «να γίνουν τέλεια από άποψης εξυπηρέτησης, ωραίες δε και επιβλητικές στην εμφάνιση». Τα μέλη ενημερώνονται, ότι «παρεκλήθησαν τρεις σύγχρονους εκ των καλυτέρων αρχιτεκτόνων των Αθηνών που ευγενώς δέχτηκαν άνευ αμοιβής να εκπονήσουν αρχιτεκτονικά προσχέδια» – ένα χρόνο μετά κλειδώνει η συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Καψαμπέλη. Το βάρος των εντατικών και επίμονων προσπαθειών της διοίκησης σηκώνει ο Αντιπρόεδρος Δημήτρης Ζάννας. Τον Αύγουστο του 1959, ο Αυτόνομος Οικοδομικός Οργανισμός Αξιωματικών (Α.Ο.Ο.Α), κάτοχος γης στο Καραμπουρνάκι εγκρίνει τη μεταβίβαση οικοπέδου 6200 μ2  στον Όμιλο. Ακολουθούν η επικύρωση των Υπουργών Εθνικής Αμύνης και Οικονομικών, υπογραφή της σχετικής αγοραπωλησίας με τον άνω οργανισμό καθώς και εξουσιοδότηση του Ταμία Στέφανου Δημητρίου για «απόσυρση του συμφωνηθέντος ποσού των 60.000 δρχ από το λογαριασμό του Ομίλου, ίδια τιμή με την οποία ο Α.Ο.Ο.Α. το είχε αποκτήσει από το Δημόσιο» (στην πορεία, το ποσό αυτό θα φτάσει στους 72.000 δρχ., ο «Ενιαύσιος»). Η διαδικασία ολοκληρώνεται στις 23 Οκτωβρίου 1959, γεγονός που ο Πρόεδρος Άλκης Παπαδημητρίου χαρακτηρίζει «ιστορικό για τον Όμιλο, ο οποίος ύστερα από πολλές προσπάθειες πολλών ετών αποκτά ιδιόκτητο οικόπεδο χάρη στις ενέργειες του Αντιπροέδρου κ. Δημητρίου Ζάννα» και τονίζει στη Γενική Συνέλευση που ακολουθεί στις 21.2.1960: «Αισθάνομαι ιδιαίτερη ευχαρίστηση και ικανοποίηση διότι σε μας έλαχε το προνόμιο να αναγγείλουμε … το άκρως χαρμόσυνο τούτο γεγονός, το υπογραφέν δε σχετικό συμβόλαιο μεταβίβασης του οικοπέδου προς τον Όμιλο φέρει την υπογραφή του Αντιπροέδρου μας ως εκπροσώπου του Ομίλου, διότι στους προσωπικούς του κόπους ολόκληρων ετών οφείλεται κυρίως το επίτευγμα… Ο Ν.Ο.Θ. απέκτησε γη!»

Στην τελική ευθεία

Τον Ιούνιο υποβάλλονται «στο Πολεοδομικό Γραφείο Θεσσαλονίκης τα σχετικά για την έκδοση αδείας εκσκαφής θεμελίων και εκτέλεσης χωματουργικών εργασιών … σχέδια». Το Δ.Σ. όλο και περισσότερο συζητά λεπτομέρειες των εργασιών. Ασχολείται π.χ. με την «επέκταση της υδραυλικής εγκατάστασης ώστε να καθίσταται δυνατή η υδροδότηση των φυτευθέντων δένδρων», δέχεται προσφορές όπως τη δωρεά διάθεση εκσκαφέα και προωθητήρα για τις εκσκαφές, αναγκάζεται να ανοίξει ειδικό βιβλίο εξόδων «ούτως ώστε ανά πάσα στιγμή να είναι δυνατή αφενός μεν η απόδοση λογαριασμού στην προϊστάμενη αρχή και αφετέρου η οικονομική παρακολούθηση του όλου έργου». Αντιμετωπίζει δε και «προσωρινά μέτρα από τους παλαιούς ιδιοκτήτες του οικοπέδου». Ευτυχώς ο Ν.Ο.Θ. έχει γερές πλάτες σε κυβέρνηση και αρμόδιες αρχές.

Το Σεπτέμβριο, παρουσία των πολιτικών μηχανικών, του Αντιπροέδρου Ζάννα και του Κοσμήτορα Κανέβα γίνεται «η επί του εδάφους χάραξη των ορίων του κτηρίου», προσλαμβάνεται εργοδηγός από τον Πολύγυρο Χαλκιδικής και κατασκευάζεται εργοτάξιο «για τη φύλαξη των εργαλείων και υλικών καθώς και παραμονή του εργοδηγού».

Στις 26 Οκτωβρίου 1960, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, πραγματοποιείται η θεμελίωση των καινούργιων εγκαταστάσεων από τον τότε Πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή. Στην εκφώνησή του ο Πρόεδρος Άλκης Παπαδημητρίου μεταξύ άλλων ευχαριστεί τον αρχιτέκτονα Καψαμπέλη για τα σχέδιά του, «που όταν δε λάβουν την τρίτη τους διάσταση, θα δώσουν μορφή σ’ έναν από τους ωραιότερους και τελειότερους Ναυτικούς Ομίλους της Μεσογείου». Την εκτίμηση αυτή σφραγίζει το 2007 η απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού να χαρακτηρίσει «ως μνημείο τα κτήρια του συγκροτήματος του Ναυτικού Ομίλου Θεσσαλονίκης, με τις εγκαταστάσεις του λιμενίσκου, κτήρια με ιδιαίτερα αξιόλογα αρχιτεκτονικά, μορφολογικά και δομικά στοιχεία, που χαρακτηρίζουν τις αρχές του Μοντέρνου Κινήματος, όπως αυτό διαμορφώθηκε στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα στην Ελλάδα, καθώς αποτελεί και τοπόσημο για την ευρύτερη  περιοχή».

Αρχές της καινούργιας χρονιάς και συγκεκριμένα στις 11.1.1964 αποχαιρετούν διοίκηση, μέλη και αθλητές το παλαιό τους σπίτι. Προσφέρονται αναμνηστικά δώρα στην κ. Χριστίδου, τους πρωταθλητές των Πανελληνίων Αγώνων Κωπηλασίας και κόβεται για τελευταία φορά η Βασιλόπιτα στην οδό Λουκιανού 4. Το Μάρτιο πραγματοποιείται η μετακόμιση και γίνεται η πρώτη συνεδρίαση του Δ.Σ. στις καινούργιες εγκαταστάσεις.  Διαβάζουμε: «Οι κόποι και οι προσπάθειες τόσων ετών απέδωσαν και αυτό που κάποτε θεωρήθηκε όνειρο είναι πια πραγματικότητα».

ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΗΣ

ΜΕΛΗ

ΑΘΛΗΤΕΣ